Met pijn in het hart verlaten we Jasmine Hills Lodge. We zijn bang dat hoe langer je er blijft hoe moeilijker het wordt om weg te gaan. Goed dat het maar anderhalve dag was voor ons.

Na 2 kilomter stoppen we bij de Celadon Chiang Mai werkplaatsen en showroom, gevestigd in tiental traditionele Thaise houten gebouwen. De architectonische compositie, de details, de omringende tuinen, alles getuigt van aandacht en klasse. De in het zwart geklede dames van de showroom verstaan hun vak. Het is niet alleen de fantastische collectie aardewerk in celadon techniek, maar zeker ook de zachte aandrang en daadkracht van de charmant Engels sprekende verkoopster waardoor ik het terrein verlaat met een flinke bobbel bubbeltjeplastic op de bagagedrager (mijn fiets begint op een kameel uit een karavaan op de zijderoute te lijken) waarin zich een theepot in olifantenvermomming bevindt.

Bij het binnenrijden van Chiang Mai staan de tellers op 900 km. Het is een korte rit van nog geen 30 km. De stad heeft een vierkante gracht met restanten van ommuring rond het oude gedeelte van het centrum waar aan beide zijden een eenrichtingsweg langs loopt. Als je door rijdt tot aan die ring en als, zoals in ons geval, het hotel dicht bij de Chiang Mai Gate ligt dan is navigeren heel gemakkelijk. Dat is ook wel fijn want het drukke verkeer eist alle aandacht. Je laat je van stoplicht naar stoplicht meevoeren in de stroom van auto's en brommers, putdeksels en gaten ontwijkend.

We verblijven in hetzelfde hotel als bij aankomst. Vanwege de drukte hebben we dit keer een deluxe kamer die een flink stuk kleiner blijkt dan de standaard versie, waar het een gok is of het toilet wel of niet door wil spoelen en waar het internet nauwelijks werkt (ik hoop dat ik mijn laatste blogs kan uploaden). Verder is het een prima kamer.

De hernieuwde kennismaking met de stad bevalt uitstekend. Het is prachtig : zonnig, dertig graden. We slenteren meteen door naar ons favoriete terras.

Ingrid had gisteren de tegenwoordigheid van geest om de muziek in de tempel op haar IPhone vast te leggen. In een winkel afgeladen met Boeddhabeelden, geschenken voor monniken, bloemenkransen en altaarstukken vonden we een rekje met CD's. De man in de winkel was als een menselijke Shazam; hij herkende de muziek vrijwel meteen. Laten we hopen dat het thuis net zo meeslepend klinkt als hier.