Om te beginnen een correctie. De hutten die we gisteren zagen blijken van dichtbij gezien hooimijten te zijn. Gelukkig maar.

Vandaag kwam de dag die we vreesden. Zes klimmen van rond de 15% waarvan er één oplopend tot 20%. Niet erg lang allemaal, maar opgeteld toch zo'n 2,5 km. Ze kwamen in porties van 300-600 meter. Op een wegfiets van 7-8 kg is het al een uitdaging, maar met die 30 kg die wij deze tocht de heuvel over moeten zien te krijgen is het toch even wat anders. Zelfs een middelmatig getalenteerde natuurkundige zal je waarschijnlijk snel kunnen uitleggen waarom bij een stijgingspercentage van 20% (hij zal de bijbehorende hellingshoek gaan uitrekenen) met de krachten (als je een verzet van 1:1 -Ingrid- of een paar tandjes zwaarder -ik- trapt) die je op het achterwiel uitoefent (hij zal je wattage willen weten) op een fiets met een totaalgewicht van 30 kg waar een last van meer dan 15 kg op de bagagedrager ligt (hij zal waarschijnlijk ook je eigen gewicht willen weten en de hoek die je lichaam maakt ten opzichte van de fiets), maar in ieder geval, het lijkt eenvoudig uit te rekenen te zijn waarom je voorwiel steeds de lucht in gaat (en je fiets daardoor onbestuurbaar wordt).

Ik hield de zaak nog net op de weg. Ingrid moest er op het allersteilste gedeelte toch even af vanwege de onbalans. Eenmaal een voet aan de grond betekent dat het lopen wordt omdat het onmogelijk is nog op je fiets te komen. Die wil de andere kant uit (terug).

Wat een feest als de laatste steile helling achter ons ligt.

Alles vergeten.

Ook het geheugen gewist, alle energie blijkt alleen maar naar de benen te zijn gegaan.

Dat we vandaag door een prachtig landschap reden (de eerste uren nog bedekt door laaghangende bewolking): vergeten.

Dat we terecht kwamen bij een 'Wat' (tempel) waar jonge monniken in tentjes sliepen en hun bruine kleding te drogen hadden hangen (ze zaten, waarschijnlijk in hun reservegoed, onder een afdak te luisteren naar de voorganger): kwijtgeraakt.

Dat we nog even een omweg maakten naar een 'Karen' (bergvolk) dorpje (waar we een RK kerk zagen met een kerstboom en kerstmannen voor de deur): weg

Dat we later bij een vreemd rijtje Boeddhistische beelden een hele groep monniken achter een muurtje op een trapje aantroffen (ze bleken later zwijgend dezelfde kant op te lopen als wij): uit het geheugen gewist.

Toen we uiteindelijk in het Chang Garden Resort op ons terras zaten kwamen de herinneringen langzaam terug.