Als we wakker worden horen we druppels vallen uit de zwaar geworden nevel. We zitten op 900 meter hoogte. Heel langzaam komt de zon te voorschijn en belooft opnieuw een mooie dag.

Het is vandaag grotendeels dezelfde rit als gisteren, maar dan de andere kant op. Meestal dalend, hoewel het altijd weer tegen valt hoeveel je dan toch nog moet klimmen. Een stuk van zo'n 300 meter zelfs 16%. Ingrid blijkt vandaag over magische krachten te bezitten en komt ook fietsend boven. Het is een mooie tweebaansweg waarmee we afdalen door de jungle. De dichte groen ziet er onschuldig uit. Ik moet denken aan Paul, waarmee ik 'Coast to Coast USA' (2014) heb gereden en die me vertelde over zijn uitzendingen als marinier naar Vietnam in de jaren 60. Als jongen van een jaar of 18 trok hij maandenlang door eenzelfde jungle met een onzichtbare vijand om zich heen. Of onder zich. In de tunnels op zoek naar de tegenstander. Kill or be killed. Waarschijnlijk was de man die hij vreesde van nature even vriendelijk als de mensen die wij hier tegenkomen.

Het Royal Ping Garden & Resort, dat we gisteren inruilden, heeft misschien zijn beste jaren achter zich, maar het is een mooie plek ver van de autoweg. Als we onder de monumentale toegangspoort door zijn gereden steken we een riviertje over en groeten de saluerende man in het wachthuisje met de slagboom. Als we de hoek om rijden zien we nog net dat hij verder gaat met het repareren van zijn brommer.

Eenmaal ingecheckt besluiten we na lang aarzelen naar het olifanten trainingscentrum te gaan 5 kilometer verderop. We zijn geen voorstanders van het africhten van dieren om het publiek te vermaken, vandaar de twijfel. Maar we denken dat toen ze nog bomen door het oerwoud moesten slepen ze een veel slechtere behandeling hebben ondergaan. Het geweten is flexibel. En olifanten zijn prachtige beesten. Bij de entree zien we dat het centrum gesloten is voor de rest van dag. Morgen opnieuw proberen. Het bord met tijden geeft ook aan dat het baden van de olifanten de eerste activiteit is. Of ze verder nog gaan schilderen of andere kunstjes vertonen staat er niet bij. We kunnen altijd nog opstappen nadat ze gewassen zijn.

Fout!!

Tijdens het eten checken we nog even op 'olifanten Thailand' en besluiten onmiddellijk af te zien van het bezoek. Er zijn maar een stuk of 5-6 parken waar goed voor de olifanten wordt gezorgd. Bij alle anderen wordt er vreselijk gemarteld om de dieren 'tam' te krijgen. We hopen nog een park tegen te komen dat deugt. Voor nu doen we het met de goede herinneringen aan 'Addo Elephant Park' in Zuid Afrika (december 2009) waar hele olifantenfamilies vrij rondliepen en wij te gast waren.